gulumseda.com

Eveeeeet bizim Vuslat büyüdü de okullu oldu. Bir anne olarak heyecanlarım, telaÅŸlarım, kaygılarım, gururum, umudum, çaktırmadan beklentilerim, ya sonra larım bir dolu. Pamuklara sarmayı isteyip de saramamalı düsturumla yetiÅŸtirmeye çalıştım ben Vuslat'ı. Düştüğünde hemen koÅŸmadım, kirlenmek güzel miÅŸ gibi davrandım, her zırzırına kulak asmadım, her zaman her yerde sıkı sıkı elinden tutmadım, dizimin dibinden bazen bazen ayırdım.

Derkeeeeeeen büyüdü bizim cadı. Yok kendine güvensin di, yok anneye babaya bağımlı yetişmesin di, yok yaşına göre ihtiyaçlarını karşılamayı öğrensin di falan filan işte.

Peki ya ÅŸimdi... Åžimdi ektiÄŸini biçme zamanı. İçimde hafif hafif bi sızı yok deÄŸil. Hele ÅŸimdi kızımın okullu olacağı hissine girince bazı gerçekleri yeni farkettim ne yalan söyleyim. MeÄŸerse Vuslat tamam benden uzaktı ama hep bi göz hapsimdeydi, tamam düştüğünde koÅŸmuyordum ama biÅŸey olmadığını gördüğüm halde içim nası cız ediyordu. KreÅŸe gelirsek 18 kiÅŸilik bir sınıfta 2 öğretmenin gözetiminde ve çok ilgili bir yöneticinin kanatları altındaydı kızım. TerlediÄŸinde üzeri deÄŸiÅŸir, yemeÄŸi bitmeden masadan kalkmaz, yemekten sonra elleri yıkatılır, merdivenlerde dikkat edilir, tertemiz tuvaletleri kullanırdı. Ayrıca istediÄŸim zaman kreÅŸle iletiÅŸime geçebilir gün bitiminde olan bitenle ilgili bilgim olurdu. 

Yani ne kadar pamuklara sarmadım desem de yaÅŸamıyla ilgili elimden geldiÄŸince herÅŸey kontrolüm altındaymış. Nihayetinde ne dizleri yara dolu, ne sümükleri aÄŸzına girdi, ne istoptu saklanbaçtı oynadı sokaklarda, ne de akÅŸam ezan okuduÄŸunde eve girdi bizim çocukluÄŸumuzdaki gibi. Biz daha doyasıya çocuk olurken hayatın daha içindeymiÅŸiz meÄŸerse. Åžimdi okula gidecek Vuslat. Ortalama bir 5 saat boyunca Allah korusun ciddi bir durum yaÅŸanmadıkça ondan hiç haberim olmayacak. Saat 12 de arayıp Vuslat'ın ilaç saati diye hatırlatma yapabileceÄŸim bir muhatabım olmayacak. Birisi merdivenden ittiÄŸinde öğretmeni anında müdahale edemeyecek, çiÅŸi geldiÄŸinde pantolonunun düğmelerini kimse açmayacak.

Sanırım çocuklar kadar bir anne yüreÄŸi için de daha zorlu bir dönem baÅŸlıyor. Artık yavaÅŸtan yavaÅŸtan hayatın iniÅŸli çıkışlı yollarına uÄŸurlama vakti geldi ilkokula baÅŸlayan yavruları. Bugüne kadar ki karakter eÄŸitimimiz, katmaya çalıştıklarımız, anlattıklarımız, örnek olmaya çalıştıklarımız meyveye durdu artık. Nasıl bir arkadaÅŸ, nasıl bir öğrenci, nasıl bir birey olduklarını izleyeceÄŸiz bundan sonra. 6 yıllık vermeye çalıştığımız eÄŸitim kendini öğretimin kollarına bırakacak. A'ların B'lerin Äž'lerin gölgesinde ÅŸekillenecek karakterleri bundan böyle.

Ama okula başlayan minik kızıma bir anne olarak şöyle bir özet geçecek olursam 6 yılına dair öğretilerimin özetini. Tıpkı İclal Aydın'ın dediği gibi "Öğrendiğin çiçek adlarını unutma, kelebeklerini kitap arasında kurutma, incitme kimseyi." Bide Vicdanınla yaşa yavrucuk, yaptıklarının doğruluğunda gönlün rahatsa asma kulağını kötü laflara, iyi bak kalbine, ezdirme kimseye. Bide annenim ben unutma! Hatalarınla, başarılarınla, acılarınla, kahkahalarınla hep yanındayım.

Anne herÅŸeydir ya; öğretmendir de. Hadi bakalım sıvayın kolları ey anneler. Åžimdi de öğretmen olma vakti geldi. Hele bu okuma yazmayı öğrenme döneminde bizlere büyük görevler düşüyor. Benim gib ilk kez çocuÄŸunu okula gönderenler için nasıl bir öğretimci olduÄŸunu görme vakti. Dilerim gel kızım, otur kızım, hadi bir satır daha yaz oÄŸlum, dersini yap öyle al tableti eline hadi oÄŸlum demeden bir sezon geçiririz.  Galiba biraz sabıra, biraz anlayÅŸa, biraz da zamana ihtiyacımız olacak Bakalım ne kadar baÅŸarılı olacağım göreceÄŸiz.

Benim hedefim Vuslat ödevini yaparken yanında oturarak gerek takıldığı anlarda, gerek yanlış yol aldığında müdahale edebilecek yakınlıkta olmak; amaaaa elimde kitabımla da onu kendi sorumluluÄŸuyla baÅŸbaÅŸa bırakmış izlenimi vermek. Bundan böyle bu konularda bol bol yazılar olacak bu blogda gibi görünüyor. Nihayetinde annelik kariyerinde yeni bir alana daha kolları sıvıyorum yada sıvıyoruz.

Hadi bakalım Vira Bismillah

Bu yazı: Ne çabuk büyüdü. Bu yazı da zaman ne çabuk geçti. Bu yazı daha dün annesinin kollarındayken şimdi okullu oldu. Bu yazı mini bire başladı:))